فقط

به برگ سبز حسودیم میشه

به اینکه بی ترس مینویسه 

به اینکه خودشو سبک میکنه

دلم میخواد بنویسم خودمو سبک کنم

خلاص بشم از این بغض لعنتی

حالم خرابه

خیلی خراب

هی میرم سراغ وبلاگ اول

هی میرم پستای موقت اون قدیما رو میخونم

هی میگردم دنبال همدردیاتون سر اون وقتا که حالم خراب بود

سر حرفای لوسی می 

سر حرفای خانم الف

سر حرفای جناب شقایق

سر حرفای میچکا

تمام تلاشمو کردم اشکام رو نبینن

مامان تو سالن دید بابا تو اتاق

و هر دوشون یه نتیجه گرفتن

اینکه برم ثبت نام کنم همین غیرانتفاعی ای که قبول شدم

همین بیشتر میسوزنه منو

نمیدونن یا به روی خودشون نمیارن

تمام هدف من رفتن از این خونه از این شهره

اونوقت باز بیام برم همین بغل گوششون دانشگاه

بیام برم که تازه غر و طعنه کنایه شهریه ارشد هم بیاد روی بقیه چیزا

از همه چیزایی که دوست داشتم گذشتم که کمتر غر بشنوم

کمتر صدای دعوا بلند بشه

حالا دستی دستی خودمو از چاله تو چاه نمیندازم

من خسته ام دیگه

دیگه حالم از در و دیوار این خونه بهم میخوره

چرا یکی نیست بیاد اینو بفهمه

فقط یکی